Spektrum autyzmu (Zespół Aspergera)

Doraźne konsultacje dla młodzieży:
gdy pojawiają się sytuacje trudne, w których nie wiesz, co powiedzieć, jak się zachować, jak zareagować na komentarz, jak zadziałać, jak dogadać się z kolegami, koleżankami, z Rodziną. Przyjdź - serdecznie zapraszam!
W zaciszu, w Miejscu pełnym akceptacji, bez oceniania, ustalimy rozwiązanie trudnej sytuacji, by życie dla Ciebie było łatwiejsze, milsze:).  
Cena: 70 zł / 60 minut

 

Zajęcia rewalidacyjne
dla dzieci w spektrum autyzmu (z Zespołem Aspergera)
w wieku przedszkolnym i szkolnym usprawniające/korygujące zaburzone funkcje
i doskonalące najsilniejsze kompetencje dziecka.

Tematyka zajęć obejmuje różne aspekty życia: edukacyjny, funkcjonowanie społeczne zarówno w rodzinie,
jak i w grupie przedszkolnej/szkolnej, aspekt komunikacyjny,  emocjonalny, funkcjonowanie w społeczeństwie.

Na zajęciach dzieci doskonalą umiejętności społeczne (mowę ciała, współpracę w grupie, ćwiczą zachowania
w różnych życiowych sytuacjach), uczą się teorii umysłu, komunikowania się z innymi adekwatnie do sytuacji, radzenia sobie z emocjami.
Zajęcia dostosowywane są do potrzeb dziecka, prowadzone w sposób zindywidualizowany, w formie indywidualnej
i grupowej.

Cena: 
Dzieci w wieku przedszkolnym - zajęcia indywidualne:        70 zł / 30 minut

Dzieci w wieku szkolnym - zajęcia indywidualne:               130 zł / 60 minut

Płatność z góry za 4 zajęcia wiąże się z 10 % rabatem.

 

Konsultacje dla Rodziców/Opiekunów:                               150 zł / 60 minut

FORMY PŁATNOŚCI:

- gotówka

-karta płatnicza

- Karta Podarunkowa 

-przelew na konto:

Dobre Miejsce - Centrum Rozwoju Iwona Paś

13 1020 2401 0000 0302 0688 7956 

 

 

 

             Diagnoza zaburzeń w spektrum autyzmu 

Z literatury na temat autyzmu dowiadujemy się, iż pierwsze objawy autystycznych zachowań zostały zauważone i opublikowane już na początku XX wieku, gdy w roku 1932 Jean Marc Gaspard Itard, francuski lekarz i pedagog objął opieką oraz badaniami naukowymi odnalezionego we francuskich lasach chłopca wykazującego zachowanie autystyczne. Kilkanaście lat później (1943r.) Leo Kanner, amerykański lekarz psychiatra opisał pierwszy kliniczny przypadek dziecka autystycznego, natomiast w roku 1944,
a więc w kolejnym roku, Hans Asperger (austriacki lekarz pediatra, psychiatra) przedstawił pierwszy kliniczny opis dziecka z Zespołem Aspergera. 

 

I choć od tego czasu minęło prawie 100 lat, choć tak wiele aspektów w tym obszarze zostało już zbadanych, tak wiele tajemnic zostało odkrytych, to nadal, po tylu latach prowadzonych badań nie wszystko jeszcze na ten temat wiemy. Wiele objawów, które zostały badawczo doprecyzowane i ujęte w ramy „triady autystycznej” (E.Pisula) w wielu przypadkach, niestety, nie są zauważane w procesie diagnostycznym. Pojawiają się nieprawidłowe diagnozy. Skutki tego stanu są niemal natychmiastowe, dotkliwe zarówno dla samego dziecka, jak i jego rodziców/opiekunów chcących z całego serca mu pomóc. 

 

Prawidłowo postawiona diagnoza, oparta jest na wnikliwym wywiadzie
z rodzicem/opiekunem na temat funkcjonowania dziecka w domu, w różnych rodzinnych sytuacjach, społecznych (podczas wyjścia do sklepu, do lekarza, na spacer,…), dołączając retrospekcję aż do czasu ciąży, narodzin dziecka, poprzez kolejne jego lata życia, ujmując temat odżywiania, nadwrażliwości/niedowrażliwości, biorąc pod uwagę opinię przedszkolną/szkolną na temat funkcjonowania dziecka oraz opinie innych specjalistów, analizując wytwory dziecka (karty pracy, zeszyty, wytwory plastyczne) i włączając obserwację dziecka zarówno bierną, jak i uczestniczącą (prowadzoną często podczas kilku spotkań).   

 

Tak postawiona diagnoza, zgodna ze stanem rzeczywistym dziecka, jest początkiem
i często wyznacznikiem właściwej dla potrzeb dziecka terapii i wsparcia edukacyjno-wychowawczego.

 

       Co jednak dzieje się, gdy dziecko otrzymuje różną od jego stanu rzeczywistego                                                                            diagnozę? 

                   Co dzieje się, gdy dziecko jest nieprawidłowo zdiagnozowane?

 

Niestety, w tej sytuacji dziecko otrzymuje niepełną lub nieadekwatną pomoc, wsparcie, terapię. To powoduje, że jego rozwój nie przebiega w takim stopniu, jakbyśmy sobie dla tego dziecka życzyli.

I tak, pojawiają się diagnozy afazji, ADHD, zamiast zdiagnozowanego spektrum autyzmu. Zdarza się, że spektrum autyzmu zastępuje miejsce specyficznych trudności w nauce czytania i pisania lub połączenie tych dwóch zaburzeń nie jest akceptowane, co skutkuje odmową wydania opinii o specyficznych trudnościach w nauce czytania i pisania, jeśli dziecko otrzymało orzeczenie o kształceniu specjalnym ze względu na zaburzenia w spektrum autyzmu (mimo, iż dziecko jest w normie intelektualnej). Jest to niewłaściwe działanie. Do tematu współwystępowania spektrum autyzmu i dysleksji odniosły się profesor Marta Bogdanowicz oraz profesor Aneta Borkowska w publikacji udostępnionej na stronie Polskiego Towarzystwa Dysleksji: 

https://www.ptd.edu.pl/dysleksjaiautyzm.html

 Reasumując, niezwykle ważne i priorytetowe z punktu widzenia pomocy dziecku jest prawidłowo postawiona, zgodna ze stanem faktycznym diagnoza. Niezwykle ważna dla zdrowia dziecka, dla jego rozwoju, dla jego zadowolenia z życia wśród nas.